Reageer eens vanuit een van je andere breinen
Van de week reageerde ik (weer eens) veel te fel. Ik voelde me niet gezien en dat deed pijn. En als reactie werd ik boos. Terwijl dat niet nodig was geweest als ik beter naar mijn lichaam had geluisterd. Dat wil zeggen: als ik meer in mijn lichaam aanwezig was geweest en niet alleen in mijn hoofd. Druk, druk, druk, maar intussen niet echt meer bij het gevoel in onder andere mijn hart en mijn buik kunnen komen.
Denken doe je met je hersenen. Net als reageren op opmerkingen van andere mensen. Maar in je hersenen zitten ook emoties van vroeger opgeslagen. Van die keren dat je lichamelijke of geestelijke pijn hebt opgelopen. En elke keer als je met een situatie geconfronteerd wordt, wordt je reactie gekleurd door de herinnering aan die oude pijn. Meestal pijn vanuit je jeugd. Maar het kan ook pijn zijn die door je voorouders aan jou is doorgegeven. Of pijn die uit één van je vorige levens afkomstig is. Het gaat niet alleen om pijn trouwens. Ook overtuigingen als ‘zo hoort het’ zitten hier opgeslagen.
Maar niet alleen in je hersenen zit een brein. Ook in je buik en in je hart zit iets dat lijkt op een brein. Die breinen kunnen niet redeneren of afwegingen maken. Maar soms weet je gewoon dat je iets wil, zonder dat je kan beredeneren waarom. En soms voel je dat het ergens niet pluis is en dat je moet maken dat je wegkomt, zonder aanwijsbare reden.
Noem het intuïtie, noem het je hart volgen of noem het luisteren naar je onderbuikgevoel, maar neem het serieus.
Wel eens hartkloppingen gehad, of pijn in je buik als je ergens aan dacht? Duidelijke signalen van je andere twee breinen. En een fractie van een seconde later hoor je de nogal luide stem in je hoofd die daaroverheen dendert. Die stem die zo veel haast heeft om jou wijs te maken dat dat wat je voelde absoluut niet zou kloppen. Die stem ken je wel hè. Dat is je ego. Hoor je ego maar geloof hem niet. Hou vast aan je buik,- hart- of intuïtiegevoel. Die eerste ingeving die je had. Want dat is de enige juiste.
Omdat je buik en je hart qua afstand wat verder verwijderd zijn van de plek waar je oude pijn en overtuigingen zijn opgeslagen dan je hersenen, kan het soms iets makkelijker zijn om je te concentreren op de signalen die je hart of je buik afgeven. Daarvoor is het dus heel belangrijk dat je in je hele lichaam aanwezig bent, en niet alleen in je hoofd.
In de volgende oefening merk je duidelijk het verschil:
Beantwoord de volgende vragen eerst door gewoon op te schrijven wat je denkt.
Als je alle vragen hebt beantwoord, geef je nog een keer antwoord, maar nu leg je je hand net boven je navel, haalt goed adem tot in je buik en voel wat er voor antwoord op komt. Ga niet nadenken of analyseren, en ook als je het idee hebt dat het antwoord niet bij jou hoort, schrijf het toch op. Het antwoord komt namelijk vanuit jouw diepste niveau. En dat is altijd het juiste en zuiverste antwoord.
- wat denk je dat je komt doen op de wereld?
- welk doel wil je voor jezelf bereiken in je leven?
- heb je andere mensen in je leven nodig of kun je ook leven zonder andere mensen?
- heb je liefde van een ander nodig, of volstaat liefde voor jezelf?
- wat is de reden van het hebben van een negatieve ervaring specifiek voor jou?
Om een voorbeeld te geven:
Ik stelde mijzelf de vraag waar ik denk dat ik vandaan kom. Vanuit mijn ratio antwoordde ik: uit het universum. Maar vanuit mijn buik antwoordde ik: daar vandaan waar het mooi is. Voel je het verschil?
Wat denk je, ga je nu vaker je buik of je hart om advies vragen?
Wist je dat er in je buik, in je darmen op precies te zijn verschillende gelukshormonen worden aangemaakt die invloed hebben op de manier waarop je reageert? Ben je prikkelbaar, rusteloos, kort lontje, dan maken je darmen te weinig van het gelukshormoon GABA aan. Besluiteloosheid en vergeetachtigheid komen door een tekort aan het gelukshormoon dopamine. Weten hoe het met jouw gelukshormonen is? Doe gratis de gelukshormonentest Vul in het zoekscherm mijn naam Saskia Kenbeek in als stressoloog.